Jon Bonné, 2014 yılında Fransa’nın çağdaş şarap kültürü üzerine bir kitap yazmak için yola çıkma, son 20 yılda ülkeyi yöneten nihai doğasını veya bu sonuçta geri gözlem için hiçbir anlama gelmemişti. şarap üreten dünya.
Öğrendikleri onu şaşırttı ve dokuz yıl sonra ortaya çıkan sonuç, bu baharda yayınlanan iki ciltlik önemli bir çalışma olan “Yeni Fransız Şarabı: Dünyanın En Büyük Şarap Kültürünü Yeniden Tanımlamak” oldu.
Bir telefon görüşmesinde “Yeni olanın kenarlarında düşüneceğim” dedi. “Değişimin her yerde olduğunu fark etmemiştim.”
Şarap, Antarktika dahil yedi kıtanın tamamında tüketilen ve yetiştirilen bir “fenomen”dir. Yine de kalması biraz olsun anlamak isteyen herkes Fransa’yı görmek katmalıdır. İtalya yılda daha fazla kazanç üretirken ve Amerika Birleşik Devletleri daha fazla şarap içerken, hiçbir ülkede iyi şarap arketipini elde etmek için Fransa’dan fazlasını elde edemedi.
Fransa’dan cabernet sauvignon, pinot noir, syrah, chardonnay ve sauvignon blanc gibi dünya çapında yaşanan üzümler geldi. Fransızlar bize, iyi sınıfın menşe yerinin özüni ifade edebileceği fikri olan terroir gibi şarap hakkında düşünme biçimimizi yöneten kavramları verdi.
Şarapçılık dünyası çoğu taklit ettiği çağdaş diye adlandırılan sistem sonuçları. Ve fıçıda eskitme veya Şampanya tarzı köpüklü şaraplar yapmak gibi şarap tekniklerini icat etmeyenler bile, potansiyellerini gösterdiler ve en iyi uygulamaları mükemmelleştirdiler.
Bay Bonné, “Burgundy’de değişiklikler olduğunda, tüm dünyada chardonnay ve pinot noir’ı muhtemelen” dedi. “Şarap Endüstrisinin çoğu, köklerini Fransa’ya geri getiriyor.”
Son yıllarda Burgundy, Bordeaux ve Champagne gibi tek Fransız bölgeleri hakkında harika kitaplar yazıldı. Ancak Bay Bonné, Andrew Jefford’un “Yeni Fransa” kitabının yayımlandığı 2002 yılında bu yana Fransız şarap kültürünü bir bütün olarak tanımlamaya çalışan ilk kişi.
San Francisco Chronicle’ın eski bir şarap yazarı olan Bay Bonné, yıllarını Fransa’yı dolaşarak, bölgelerini ve kullanıcılarını ziyaret ederek ele geçirdi. Yüzyılın genelinde beri Fransız okumanın nasıl ve neden hafızasını anlamaya çalıştı.
“Yeni Fransız Şarabı”, oğul eseri “Yeni Kaliforniya Şarabı”ndan çok daha büyük ve daha iddialı bir eser. Bay Bonné, esas olarak, Fransız kültürünü anlamak için Fransız kültürünü anlamanızı gerektiğini savunuyor. “C’est compliqué” diye yazıyor. Hem özleyen hem de ona direnen Fransızların sonsuza dek dek uzlaştırmaya çalıştıkları biriktirmeler ve tutarsızlıklar var. Bu sadece şarap hakkında değil, Fransa hakkında da müthiş bir kitap.
Bu bir referans kitap değil, daha iyi bir şey: kültürel tarih için bir araç olarak kullanan, düşündürücü, düşündürücü bir çalışma. Bay Bonné’ye göre Fransız vatandaşlarını anlamanın en iyi yolu, şarap üretiminin temellerini müşteri veya tüketici ansiklopedik olarak tüketmemek. Sadece şarapta değil, ülkede de karar vermeye yönlendiren tarihi, kültürel ve ekonomik güçleri anlayarak. Buna 30.000 fitte ünlü manzaradan ve botları burada geliyor.
Bay Bonné, Fransız öğrencilerini anlamanın, hem tarım kültürünün hem de mutfak kurallarının doğruluğunu değerlendiren bir Fransa’nın güçlü mitolojisini aşmayı sergilediğini yazıyor. Örneğin, “La France Profonde”, yani topraklarına bağlı gururlu insanlar olan çalışkan “paysan”ların yaşadığı pastoral bir kırsalda yaşayan Fransa’nın özü fikri, seçmenlerle bağlantılı çalışanlar çalışanlar tarafından seviliyor, alıcılar Amerikalılar gibi. Politikacılar Amerikan İstisnacılığı fikrine saygı duyarlar.
Bu kırsal kültür, birçok batı egemenliği olduğu gibi büyük ölçüde ortadan kaldırır. Gençler daha kazançlı, fiziksel olarak daha az yük getiren işler sonuçlara şehirlere hareket ederken, küçük köyler ve kasabaların içi boşaldı ve hayati kurumlarını kaybetti.
Bu gerçekten de uzun zaman önce sanayileşmeyle başlayan, muhafazalar, savaşlar ve 19. yüzyılın sonunda Avrupa’daki üzüm bağlarını neredeyse yok eden yaprak bitlerinin belası filokseranın hızlandırdığı bir süreci. Ancak Bay Bonné, oğlunun on yıllarda büyük ölçüde hızlandığını savunuyor.
Aynı zamanda, Fransız aktarımı değişti. İstatistikler, Fransa’nın galibiyetteki düşüşünü hızlı bir şekilde gösteriyor. Fransızlar şarabı artıkla ilgilenmiyor. Ama rolü değişti.
Bir zamanlar, Fransız usulü günde bir veya iki litre vasat içki tüketmiş olabilir ve bu, bugünün standardı olan yüzde 13,5 ila 14’ten muhtemelen yüzde 10’a yakın alkol tüketmiş olabilir, bu da toplamların sudan daha güvenli olduğu günlere geri dönüyor.
Artık. Fransızlar, tarihi şarap içlerindeki herkes gibi, daha az ama daha iyi içiyorlar. Sağlık ve zindelik, manevi araç kullanma ve ölçülü olmaya bakıyorlar. Nüfus olarak, Fransa artık beyaz Katoliklerin ülkesi değil, çok çeşitli daha ve hiç içki içmeyen birçok sahibi var.
Bay Bonné, “Şarap artık Fransız yetiştirmenin temel bir parçası değil” diye yazıyor. “Günlük bir temel olarak şarap fikri, giderek küçük bir zevk olarak şarap kavramına dönüştü.”
Kültürü yetiştiren Fransız şarap endüstrisi daha küçük ama daha iyi şaraplar üretiyor. Ülkenin içinde, eski plonk okyanusları üreten geniş üzüm bağları ya çekildi ya da nadasa bırakıldı, bu da büyük sosyal ve ekonomik bozulmaya neden olan gerekli bir süreç. Bu geleneklerin koruyucuları artık yok. Bölgelerdeki diğer ülkeler bunu daha iyi ve daha ucuza yapabilir.
Şarap, kültürel bir yaşam tarzının bir tür butik endüstrisine dönüştüğünü, diye yazıyor. İleri görüşlü vigneronlar, II. Dünya Savaşı’ndan sonra yorgun bir ulus için bu kadar çekici olan kimyasal tarımdan uzaklaşmayı, daha az teknolojik ve manipülatif şarap yapımını, daha küçük üretimi ve terörün daha kesin sonuçlarını içeren geleceğe giden bir rota çizdi.
Fransa’nın unvan yönetim organları ve kurallarını uygulayan yerel yönetimler, yaklaşık bir asır önce dolandırıcılığın kökünü kazımak ve alacakları ödediklerini almalarını sağlamak gibi idealist amaçlarla kurulan gruplar, otomatik ve kimyasal tarımın en büyük savunucuları oldular. Bay Bonné, birçok yöne, doğal olmanın, hem ilerici hareketlerin hem de kişisel ifade çabalarını yoğunlaştıran katı yapılara karşı anlaşılır bir tepki olduğunu yazıyor.
Bay Bonné’nin doğal şarapla ilgili bölümü büyüleyici. Doğal üretimin dünya çapında sahip olduğu yaygın ve faydalı etkiyi kabul ederek, bu konuda kapsamlı hükümli. “Sandbox insularity” sözü esasen ve şarap kusurlarıyla ilgili savunuculuğundan yakınıyor.
“Anlatı” kabuğundaki bölge bölge analizi, Bay Bonné’nin “Üreticiler” kabuğunda yer alan elektrik tüketenler için seçimini anlamak için çok önemli. Fransız toplulukları konusunda bilgili insanlar, bazı mükemmel muhafazaları ihmalleri karşısında şaşırabilir, ancak unutulmayan değer, az bilinen pek çok kişiyi içerir; bu, panteondaki ünlü isimleri tekrarlamaktan daha iyi bir stratejidir.
“Yeni Fransız Şarabı” çok iyi yazılmış ve çağrışımlar yapıyor. Bay Bonné, ister doğal şarap üreticisi için yıllık bir fuar olan La Dive Bouteille, ister daha az seyahat edilen Fransız kırsalı olsun, hoş, atmosferik bir duygu aktarıyor. Adlandırma sistemi doğuşu veya organik tarımın evrimi gibi açıklamalardaki tarihsel geçişleri açık ve inandırıcıdır.
Herkes kitabının tüm beklentileriyle ikna olmayacak. Örneğin, birçok Languedoc unvanının, oradaki kooperatif ağlarına dayalı olarak bir kolay olarak düzenlendiği iddiası, tarihi olarak aktarmadır. Ancak, bir grubun ait olduğu kültürel bir gereksinim nedeniyle doğal olarak sahip olduğun kliklere yöneldiği şeklin tahmini argümanı – “Fransız bir içe dönük olmaktan şüphe duyan” – şüphesiz geri olacaktır.
Bugüne kadar sadece İngilizce olarak yayınlanan bu kitaba Fransızların nasıl tepki vermek istediğini görmek isterim. Amerika’nın Fransa’yı ellerine yönelik küstahlığına içerecekler mi? Yoksa Bay Bonné’nin bizim Tocqueville’i gibi kendi kültürlerine anlayışlı bir ayna gösterecek kabul edecekler mi?
Küresel şarap dünyamızda, herhangi bir zamandan kalma bir boşlukta tutmak zor. Yine de bu ilgiyi çeken herhangi bir ülke varsa, o da Fransa’dır. Bay Bonné, ışığı çekerek harika bir iş çıkardı.
takip etmek Instagram’da New York Times Cooking , Facebook , Youtube , TikTok Ve Pinterest . Tarif, yemek pişirme ipuçları ve alışveriş tavsiyeleri ile New York Times Cooking’ten güncelleme düzenliler alın .
