Yazı: Neslihan Denizer
Bodrum benim için her vakit büyülü bir yer olmuştur. Orada kusursuz anılar biriktirdim ve en güzel yazlarımı orada geçirdim. Birçok defa kendimi orada hayatımın kıymetli bir modülü haline gelen beşerlerle tanışırken buldum ve bu uzun yıllardır bu türlü devam ediyor.
Karantina devrinin akabinde bir basın gezisi için Bodrum’a davet edildim. Gitmekle ilgili başımda sorular vardı: Bu güvenli mi? Epey vakitten sonra meskenden ayrılmama kıymet mi? Nasıl hissedeceğim? Bu seyahatten evvel, aylarca yüksek olan telaşım doruk noktasına ulaştı halbuki bunun hayatımı değiştirecek bir seyahat olacağını iddia edememiştim.
Natalie’yi bulduğum yer, Bodrum’daki bu basın seyahatiydi. Fark ettiyseniz tanıştığım değil, onu bulduğum diyorum. Çünkü orada hakikaten birbirimizi bulduğumuza inanıyorum. Natalie’yi yıllardır tanıyormuşum üzere hissetsem de onun sakinleştirici gücüne ve her görüşmemizden sonra daha da iyi olmama şaşırıyorum. Sorularıma yanıt vermek için beni konutuna davet etti. Her zamanki üzere “Aç mısın?” ve “Sana bir şey getirebilir miyim?” sorduğu birinci şeyler oluyor. Melez Tea’den Liliana Lopez ve Emre Aslanoba ile birlikte üzerinde çalıştığı ‘Light’ çayını bana sunuyor. Onun varlığıyla büsbütün sakinleşiyorum ve işte başlıyoruz.
Natalie Garih, Smarana Healing’in kurucusu ve Somatik Pranayama Nefes Terapi Eğitmeni, Güç Terapisti, Access Bars Uygulayıcısı, Yoga Eğitmeni ve Reiki Ustası. George Washington Üniversitesi, İnsan Hizmetleri ve Toplumsal Adalet mezunu olan Natalie mesleğini de eğitim hayatı üzere insan eşitliği ve hayvan haklarına adamış. Üniversiteden sonra da UNICEF Türkiye, Make-A-Wish Foundation Türkiye ve Metro New York üzere kâr maksadı gütmeyen kuruluşlardaki durumlarında, muhtaçlık sahibi çocuklar ve yetişkinlerle çalışmaya devam etmiş. Natalie buradaki işi sayesinde, uzun vadeli şifa/yardım sağlayan bir hizmet sunması için çok daha fazlasını yapması gerektiğini anlamış. “Uzun vadeli bir tesir bırakmak ancak birebir vakitte insanlara kendi başlarına iyileşebileceklerini hatırlatmak istedim. Kendini iyileştirmeyi ve sürekli diğerine bağımlı olmamayı. Her vakit kullanabilmeleri için ceplerinde bulundurabilecekleri bir araç vermek istedim.”
Üniversitenin birinci yılında, bir yoga sertifika programı için Bali’ye gitmiş. Orada geçirdiği süre boyunca kendi içinde geçmişinden gelen şeyleri ne kadar bastırdığını ve kendi vücudundan ne kadar kopmuş olduğunu keşfetmiş. “Çok uyuşmuştum, kendi vücudumla hiçbir ilgimin olmadığını anladım. Geriye baktığımda çok fazla fizikî rahatsızlığım vardı ve artık fark ediyorum ki vücudum, dikkat çekmek için çığlık atıyordu. Bu rahatsızlıkları ve yaşadığımız acıyı bir bütün olarak normalleştiriyoruz lakin bu olağan değil. Kendimi iyileştirmeyi keşfettiğim, vücudum ve kendimle bir bağ kurmak istediğim bir periyottu. Pek çok şeyi denedim lakin aslında nefes terapisi sıranın sonundaydı.”
BİR BAŞLANGIÇ
New York’tayken, Natalie’yi bir arkadaşı, bir nefes terapisi atölyesine davet etmiş. Hiçbir beklentisi olmaksızın, nefes çalışmasıyla hayatına yol verecek olan bir seansa katılmış.
“Benim için hislerimi birinci kere yargılanmadan dışa vurduğum bir andı. Sesimi duyduğum birinci andı. Her şeyi hatırlamasam da ‘Bu benden mi geldi?’, ‘Bu benim sesim mi?’, ‘Gerçekten bu sese sahip miyim?’ diye sorduğumu hatırlıyorum. İşte o vakit söyleyecek çok şeyim olduğunu anladım. Kendimi açıklamak yahut hür bırakmak için sözler kullanmama gerek olmadığını birinci sefer fark ettim. O travmaya ya da hayatımın söylemem gereken şeyleri söyleyemediğim periyoduna geri dönmek için sözlere gereksinimim yoktu. Bundan sonrası domino tesiri üzereydi, devam etmem gerekiyordu. Seninle birinci tanıştığımda, sana bağlanma sebebim de buydu çünkü senin nasıl hissettiğini anlayabilmiştim. Ben de o yoldan geçmiştim, kendi içindekileri bastırma hissini biliyordum.” Natalie’nin bahsettiği üzere, birinci tanıştığımızda kalbimin tüm içtenliğiyle ağlamaya başladım. Hayatımda birinci sefer beni tanıdığını hissettiğim biriyle karşılaşmıştım, gerçek beni gören.
Nefes terapisinin tek bir sistemi yok, dilediğiniz üzere tasarlanabilir. Natalie, şifacı David Elliott tarafından nefes terapisi eğitimi almış. David nefesi “öğretmediğinden” fakat “paylaştığından” bahseder. Sizi, nefesi dilediğiniz üzere tasarlamaya teşvik edişinden ve yorumlamasını size bırakışından… Kendini iyileştirme inancı konusunda, Natalie ve David değerli bir noktayı hatırlatıyorlar: en çok muhtaçlık duyulduğunda, size hizmet edecek araçları sağlamak ve paylaşmak.
NEFES AL, NEFES VER
Natalie, yoga ailesine dahil Pranayama nefes terapisini çalışıyor. Zihni sakinleştirmek ve vücuda girmekle ilgili bir çalışma ve işte tam burada Somatik Pranayama nefes terapisi devreye giriyor. Somatik, vücut demek. Vücut vakti fark edemez bu nedenle zihin geçmişten bir anı getirdiğinde vücut de tıpkı biçimde reaksiyon verecektir. Vücut her vakit zihni takip eder, zihni susturarak -nefes terapisiyle- vücudun konuşmasına müsaade verir ve hakikaten söylemesi gerekenleri fark edersiniz. “Bedenlerimizin lisanı sözlerden mahrumdur, his ile ilgilidir ve sözlerle tabir edemeyeceğimiz şeylerdir. Vücut, nefes terapisiyle konuşmaya başlar ve bunu açıklamak için sözlerim yetmiyor. Orada, lisanın ve şuurun ötesinde bir dünyaya giriyoruz. İçsel kaosumuzu ve zihnimizi çok fazla uyuşturduk. Kişi hisseder ve tekrar hissetmeyi hatırlar.”
Seans, Natalie’nin ne yapılması gerektiğini anlatmasıyla başlıyor: mideden ve takiben göğüsten nefes alın ve ağızdan nefes verin. Uzandığınızda vücutla temas kurmanız gerekiyor. O anda hangi hisleri hissediyorsunuz, vücudunuzun hangi kısmında baskı yahut gerginlik hissediyorsunuz? Zihninizi hür bırakın, temizleyin ve yalnızca vücudunuzla meşgul olun. Benim için devamı çokça ağlama (beni tanıyan biri bunu okuyorsa şaşırmayacaktır), ellerimde ve boğazımda gerginlik (içimizdekilerin hür bırakılması gerektiğinin bir işareti olarak) ve inanılmaz bir kendimle birlikte olma duygusu olarak ortaya çıktı. Gerçek benliğimi kabul ediyordum. Birinci kere daha fazlasının olduğunu görebiliyordum.
Nefes terapisini ve bu tecrübenin bana kattıklarını açıklamak için bu mecmuanın sayfaları yetmez. Hisler. Hisler. Fizikî olarak tanım edemediğim ancak sonsuza dek anlamaya çalışacağım şeyler…
Natalie, vücudun enerjik düğümlerini ve katmanlarını anlatıyor: fizikî katman, duygusal katman, ruhsal ve somatik katman. Somatik vücut, doğduğunuz andan itibaren karşılaştığınız her şeyi barındırıyor. “Nefes terapisiyle çok fazla travmaya, bizim olmayan travmalara da maruz kaldığımızı fark ettim. Bu; aile, nesil yahut toplum travması olabilir. Nefes terapisi, size hizmet etmeyen katmanları soymanıza imkan sağlıyor. Soymaya devam ederken, sonunda sahiden siz olan katmana ulaşıyorsunuz. Nefes terapisini paylaşmak, insanlara kendilerini hatırlamalarını hatırlatabileceğim, içlerinde olmayan her şeyi salıvermelerine rehberlik edebileceğim manasına geliyor.”
HAYATA YENİ BİR BAKIŞ
Natalie’ye son sorum, alçakgönüllülüğüyle buna hiç reaksiyon vermemiş olsa da ona neredeyse her gün söylediğim bir şey: “Hayatımı değiştirdin kelamlarını terapi uyguladığın insanlardan duymak nasıl bir his?” Gülümsüyor. “Her duyduğumda hakikaten kalbime dokunuyor ve benim de hayatımı değiştiriyor. Bunu duymayı seviyorum çünkü bu iyileşmenin başladığına işaret ediyor. Birinin bunu söylemesi, onlara kendilerine ilişkin olmayan bir şeyi bırakmaları için rehberlik etmek üzere orada olduğum manasına geliyor. Hepsi kişinin işi, bu o kişinin seyahati, onun nefesi; ben yalnızca o boşluğu dolduruyorum. Kendi kendini iyileştirme budur: kendi hayatınızı kendiniz değiştirebilirsiniz.”
Kendi kendini iyileştirmek. Farkındalık. Özgür bırakmak. Vücudu dinlemek. Natalie’den düzenli olarak duyduğum tüm bu sözler… Dinle. Derine in. Neler olduğuna bak. “Nasılsın?” değil “Nasıl hissediyorsun?” bana merhabadan sonra sorduğu birinci şey oluyor. Nasıl hissettiğimi sahiden incelemem gerektiğinde, aslında kolay lakin benim için çok güçlü bir söz oyunu.
Bu farkındalık, daha evvel karşılaşmadığım bir şey. Vücudun sahiden neye gereksinimi olduğunu anlamaya duyulan hasret, bir insanın kendisine verebileceği en büyük ikram. Ve en çok gereksinimim olduğu vakitte. Bu buluşma ve terapi şimdiye kadar aldığım en büyük armağandı. Sevgili Natalie, kendimi nasıl iyileştireceğimi gösterdiğin için teşekkür ederim.
İngilizceden Çeviren: Defne Tatlıçeşme
ELLE TÜRKİYE ARALIK -OCAK 2021 SAYISINDAN ALINMIŞTIR.
Elle
